Թարգմանություն

Գոմեշ և թմբուկ Իտալական առակ Մի անգամ հանդիպեցի երկու ընկերների: Մենք վերածվեցինք պանդոկ, նստեցինք սեղանի մոտ և մի բաժակ գինի պատվիրեցինք։ «Մենք երկար ժամանակ չէինք տեսել միմյանց», – ասաց առաջինը: -Եվ այս ընթացքում պատահաբար այցելեցի մեկ քաղաք։ Ճանապարհին ես ամեն ինչից այնքան շատ տեսա, որ դադարեցի զարմանալ: Բայց ևս մեկ անգամ զարմացա. Մի անգամ քայլում էի, հանկարծ թմբուկ եմ տեսնում։ Հսկայական-հսկա! Ես շրջեցի դրա շուրջը ընդամենը երեք օրում: Իսկ թմբուկի վրա գյուղ է կառուցված։ Երբ այս գյուղի բնակիչներն իրենց անասունները քշում են արոտավայր, կովերի սմբակները այնքան են ծեծվում, որ հինգ հարյուր մղոն երկարությամբ լսվում է։ «Դա պատահում է», – պատասխանեց երկրորդ ընկերը հորանջելով: -Ես մի բան տեսա։ Գիտե՞ք, ես իսկական որսորդ եմ։ Խաղի կրակոց, և չհաշվեք: Եվ մի անգամ պատահաբար գոմեշ սպանեցի։ Դա գոմեշ էր։ Նրա առջևի սմբակները հենվում էին մի լեռան գագաթին, իսկ մեջքով նա կանգնած էր մեկ այլ լեռան վրա։ Այս գոմեշը խոտի փոխարեն ծամել է դարավոր ծառեր՝ բոլոր ճյուղերով ու արմատներով… -Դե՜ առաջինը վրդովված էր. -Դու խեղդեցիր: Այդպիսի գոմեշ չի կարող լինել։ – Ինչպե՞ս կարող է այդպես չլինել: Ի վերջո, թմբուկը, որի մասին խոսեցիր, հենց այս գոմեշի կաշվից է պատրաստված