Ճամփորդության հղումը`

Ուսումնահայրենագիտական ճամփորդություն Շիրակի մարզ, քաղաք Գյումրի

Ուսումնասիրությունը կատարել եմ գյումրեցի նկարչուհի Երանուհի Արշակի Ասլամազյանի մասին։ Նկարչուհին իր ստեղծագործական կյանքում կերտել է բնանկարներ, նատյուրմորտներ, դիմանկարներ և պաննոներ։

Ավելին կարող եք կարդալ ներքևում, որտեղ զետեղված է նկարչուհու թե՛ անձնական, թե՛ ստեղծագործ կյանքի մասին։

 

 

Գյումրին Հայաստանում իմ ամենասիրելի քաղաքներից է։ Բազմիցս եղել եմ Գյումրիում, այնտեղ մասնակցել միջազգային երաժիշտ կատարողների մրցույթին` արժանանալով դափնեկրերի։ Գյումրին առաջին հերթին ինձ գրավել է իր ուրույն և ինքնատիպ ճարտարապետությամբ, իր հյուրընկալությամբ `ինչին ականատես եմ դարձել Գյումրիում իրականացվող հյուրախաղերի  ժամանակ, որտեղ մյուզիքլի մասնակից էի։

Գյումրին հուշերի մեջ պատկերվել է որպես հույսով լի և անկոտրում քաղաք։ Համոզված եմ, որ այս անգամ ևս ընկերներիս Գյումրիում կանցկացնեմ հրաշալի ժամանակ։

Երանուհի Արշակի Ասլամազյան (ապրիլի 15 (28), 1909, Բաշ-Շորագյալ, Կարսի գավառ, Կարսի մարզ, Կովկասյան երկրամաս, Ռուսական կայսրություն– փետրվարի 4, 1998, Մոսկվա, Ռուսաստան), հայ նկարչուհի, ՀԽՍՀ վաստակավոր նկարիչ (1965)։

ՀԽՍՀ ժողովրդական նկարիչ Մարիամ Ասլամազյանի քույրն է։

Կենսագրություն

ՀԽՍՀ ժողովրդական նկարչուհի Երանուհի Արշակի Ասլամազյանը ծնվել է 1910 թվականի ապրիլի15-ին` Կարսի մարզի Բաշ-Շիրակ գյուղում։ Լենինականում ապրել է մինչև 1927-1928 թվականները։ 1929 թվականին ավարտել է ԵԳԱՏ-ը (դասատուներ` Սեդրակ Առաքելյան, Ստեփան Աղաջանյան), 1939 թվականին՝ Լենինգրադի գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ինստիտուտը (Ա. Օսմյորկին, Ա. Սավինով)։

Ստեղծել է բնանկարներ, նատյուրմորտներ, դիմանկարներ, պաննոներ։

Նկարչուհու գիտակցության մեջ Արարատն ասոցացվում է անցողիկի և հավերժի տրամախաչման ռուբիկոնի հետ։

Երանուհի Ասլամազյանի արվեստը լի է բարձր ճաշակով կազմակերպված զուսպ, նուրբ գունային անցումներով, հարուստ կենսափիլիսոփայական շերտերով, որտեղ նա փորձել է բացահայտել անգամ շերտերի ստվերները։ Երանուհի Ասլամազյանն իր արվեստով մեծ ուշադրություն է դարձրել մարդու հոգեվիճակին, կարևորել աշխատանքը։ Նրա մոտիվները կարծես մշտապես կրկնվող, բայց ամեն անգամ նոր ստեղծագործական խնդիրներ հետապնդող և նոր լուծումներ առաջարկող թեմաներ են,որոնց նպատակն է ոչ թե հանդիսատեսին որևէ եզրակացության հանգեցնելը, այլ թույլ տալ մտածելը։ Երանուհի Ասլամազյանը Լենինականում ապրել է մինչև 1927-1928 թվականները, երկար տարիներ ապրել է նկարչական ստուդիան / մանկավարժներ` Յուլ. Վերժբիցկայան, Ել. Պատկանյանը/, Երևանի գեղարվեստական-արտադրական տեխնիկումը / դասատուներ` Ս. Առաքելյան, Ս. Աղաջանյան, Մոսկվայի ՎԽՈՒՏԵԻՆ-ը/ դասատուներ `Ս. Դրևին, Մ. Լարիոնովա, Բ. Մուխինա, Կ. Պետրով –Վոդկին/, Լենինգրադի գեղարվեստի ակադեմիան/ Ա. Օսմյորկին, Ա. Սավինով/: Երանուհի Ասլամազյանի աշխատանքները պահվում են բազմաթիվ թանգարաններում՝Լոնդոն, Սոֆիա, Բեռլին, Լենինգրադ, Վենետիկ, Տոկիո, Դելի և այլն։

«Ես նրան ասացի, որ ընդամենը մեկ հարց ունեմ. «Արդյո՞ք ես իրավունք ունեմ սովորելու, եթե իմ հայրն ուներ ջրաղաց, որն ինքն էր կառուցել և հետո հանձել էր այն պետությանը»։ Կարճ դադարից հետո նա պատասխանեց. «Իհարկե, սիրելիս, դու ունես իրավունք սովերելու և ոչ միայն դու այլ քեզ նման շատ-շատերը։ Դուք չպետք է վճարեք ձեր ծնողների մեղքերի համար։ Այս հարցը վաղուց հասունացել է և ես կփորձեմ օգնել ձեզ։ Հետո նա իր գրասեղանին դրված տուփի միջից մի թղթի կտոր հանեց, երկու հեռախոսահամար գրեց և տվեց ինձ։ «Վաղն առավոտյան գնա ВХУТЕМАС ։ Եթե քեզ դասի չթողնեն, զանգահարիր ինձ:»

Ե. Ասլամազյանը մահացել է 1988 թվականին, փետրվարի 4-ին։ Թաղված է Մոսկվայում։