Ձյունապատ լեռներ ու կապույտ լճեր։ Երկինքներ, որպես երազներ հոգու։ Երկինքներ, որպես մանկական աչեր։ Մենակ էի ես։ Ինձ հետ էիր դու։ Երբ լսում էի մրմունջը լճի Ու նայում էի թափանցիկ հեռուն – Զարթնում էր իմ մեջ քո սուրբ անուրջի Կարոտը այն հին, աստղայի՜ն, անհո՜ւն։ Կանչում էր, կանչում ձյունոտ լեռներում Մեկը կարոտի իրիկնամուտին։ Իսկ գիշերն իջնում, ծածկում […]